Dnia 10 listopada 2014 roku społeczność naszej szkoły obchodziła Narodowe Święto Odzyskania Niepodległości. Tradycyjnie szkolny apel miał w tym dniu nietuzinkowy charakter. O godzinie 11.20 uczniowie wraz z nauczycielami i dyrekcją zebrali się przed szkołą. Wobec sztandaru szkoły nastąpiło ceremonialne podniesienie flagi narodowej na maszt i odśpiewanie hymnu państwowego.
Dyrektor Romuald Kubiciel przemawiając do zgromadzonej młodzieży, podkreślił znaczenie takich pojęć jak: wolność, nowoczesny patriotyzm, postawa obywatelska. Następnie pan Szymon Nyga przedstawił historię Święta Odzyskania Niepodległości, ukazując proces walki i budowy suwerenności w 1918 i 1989 roku. Zaznaczył również, że niepodległość – tak dla nas dziś oczywista – była dla wielu pokoleń jedynie marzeniem, dla realizacji którego wielu oddało najcenniejszy dar – życie.
Po zakończeniu części oficjalnej przedstawiciele Rady Pedagogicznej, Samorządu Uczniowskiego wraz z pocztem sztandarowym udali się na bieruński rynek, gdzie punktualnie o godzinie 12.00 oddano cześć bohaterom walczącym o niepodległość ojczyzny i zapalono znicze. Następnie delegacja udała się na cmentarz przy kościele św. Walentego, by oddać honor patronom szkoły pochylając się nad ich mogiłą w chwili modlitwy i zadumy.
Zdjęcia: Zofia Wieczorek
Wystąpienie pana profesora Szymona Nygi:
Narodowy Święto Niepodległości to największa uroczystość państwowa w Polsce. Ustanowione zostało w 1937 roku, na pamiątkę odrodzenia się suwerenności w 1918 roku. Do wybuchu II wojny światowej obchodzone dwukrotnie, w latach okupacji hitlerowskiej, sowieckiej i w okresie peerelowskim zabronione, przywrócone w 1989 roku w okresie transformacji ustrojowej. W bieżącym roku gdy przypada 96 rocznica odzyskania niepodległości oraz 25 rocznicę odzyskania wolności w 1989, obchodzimy tę uroczystość po raz 27, pamiętajmy że przez pół wieku Polacy nie mogli przeżywać radości listopadowego święta.
Wypada w tym miejscu przypomnieć takie hasła jak: niepodległość, suwerenność, wolność. Niepodległość to niezależność państwa od wpływu innych bytów publicznych. Suwerenność to zdolność sprawowania samodzielnej władzy politycznej. Można te dwa hasła stosować zamiennie, są tożsame. Wolność – różnie rozumiana: polityczna, osobista, religijna, gospodarcza – to z kolei brak przymusu, zdolność dokonywania wyboru spośród wszystkich dostępnych opcji.
Niepodległość utracona została przez Polskę w 1795 roku, ale tak naprawdę już od roku 1717 - pamiętnego Sejmu Niemego - Rzeczpospolita była w praktyce rosyjskim protektoratem.
Jak wyglądał proces odzyskiwania niepodległości w 1918 roku? Dlaczego obchodzimy to najważniejsze święto państwowe właśnie 11 listopada? Jak kształtowała się młoda państwowość polska?
Państwowość odradzała się oddolnie, powstawały różne lokalne ośrodki władzy. Warto wymienić trzy najważniejsze: Radę Regencyjną w Warszawie, Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej w Lublinie i Komitet Narodowy Polski utworzony 17 sierpnia 1917 w Lozannie, a działający w Paryżu. Pierwszy z wymienionych ośrodków powstał na mocy uchwalonego w Pszczynie Aktu 5 listopada. Rada Regencyjna w składzie: książę Zdzisław Ostrowski, abp Aleksander Kakowski, hrabia Józef Ostrowski, sprawowała władzę w imieniu jeszcze nieobranego króla, już 7 października 1918 roku ogłosiła niepodległość Królestwa Polskiego. Drugi ośrodek utworzony został w nocy z 6/7 listopada 1918 roku przez polskich socjalistów z Ignacym Daszyńskim na czele. Ich wizją była niepodległa, republikańska polska z parlamentem wyłanianym w 5-przymiotnikowych demokratycznych wyborach, z prawem wyborczym dla kobiet i 8-godzinnym dniem pracy. 10 listopada 1918 do Warszawy przybył Józef Piłsudski, a niemiecki generał gubernator Hans von Beseler formalnie przekazał władzę Radzie Regencyjnej. Można powiedzieć, że 11 listopada 1918 roku Polacy obudzili się w suwerennym państwie. Ostatecznie trzej regenci przekazali władzę wojskową, a następnie polityczną Józefowi Piłsudskiemu. 14 listopada Rada Regencyjna uległa samorozwiązaniu, a Józef Piłsudski polecił misję tworzenia nowego rządu lubelskim socjalistom. Wspólnym mianownikiem dla działającego w kraju Piłsudskiego i reprezentującego polskie interesy na zachodzie Dmowskiego stała się postać Ignacego Jana Paderewskiego, który jako premier doprowadził do końca proces konsolidowania się ośrodków władzy.
Odbudowa państwowości polskiej byłby niemożliwa gdyby nie klęska trzech państw zaborczych w I wojnie światowej. To właśnie dlatego dzień kapitulacji państw centralnych w Compiegne, dzień zakończenia Wielkiej Wojny stał się świętem odzyskania niepodległości przez Polskę.
Wolność raz odzyskana, nie była dana na zawsze. Podczas II wojny światowej w latach 1939-1944 Rzeczpospolita okupowana była przez Niemcy i ZSRR, z kolei od 1944 do 1989 Polska popadła w zależność od Związku Sowieckiego.
Należy wspomnieć wszystkich tych, którzy walczyli o suwerenną i niepodległą Polskę od XVIII do lat 80-tych XX wieku: konfederatów barskich (1768-1772), powstańców kościuszkowskich (1794), polskich żołnierzy legionów i walczących u boku Napoleona (1797-1815), powstańców listopadowych (1830-1831), powstańców krakowskich (1846), walczących we Wiośnie Ludów (1848-1849), powstańców styczniowych (1863-1864), legionistów, żołnierzy i peowiaków walczących w I wojnie światowej (1914-1918), powstańców wielkopolskich (1918-1919), naszych patronów – powstańców śląskich (1919, 1920, 1921), żołnierzy odpierających bolszewickie hordy (1919-1921), żołnierzy września, polskiego podziemia oraz walczących na wszystkich frontach II wojny światowej (1939-1945), wyklętych żołnierzy WiN-u i NSZ walczących przeciw komunistom (1944-1947). Pamiętajmy również o tych dzięki, którym dziś żyjemy w wolnej Polsce: o poznańskich robotnikach (1956), studentach (1968), robotnikach wybrzeża (1970), robotnikach Radomia i Ursusa (1976), członkach KOR, ROPCiO, KPN i Solidarności, ofiarach stanu wojennego (1981-1983), strajkujących w latach 1988 i 1989.
Jak mówił największy z Polaków na jednym ze spotkań z młodzieżą: „Wolności nie można tylko posiadać… Trzeba ją stale zdobywać i tworzyć przez prawdę” (Jan Paweł II).
Nie zapominajmy nigdy o tym, że człowiek został stworzony do życia w wolności.